23 października 2019 r. miała miejsce pierwsza wycena jednostek uczestnictwa kolejnego funduszu indeksowego zarządzanego przez PKO TFI. Subfundusz PKO Obligacji Rynku Polskiego, bo o nim mowa, wchodzi w skład funduszu parasolowego PKO Parasolowy FIO. Jest to już szósty fundusz indeksowy w ofercie PKO TFI – tym samym towarzystwo to stało się wraz z TFI PZU współliderem polskiego rynku funduszy indeksowych biorąc pod uwagę liczbę tego rodzaju produktów inwestycyjnych. Ogółem na polskim rynku funkcjonują już 23 polskie fundusze indeksowe.
Jak zapisano w prospekcie informacyjnym PKO Obligacji Rynku Polskiego „prowadzi politykę inwestycyjną tzw. „funduszu indeksowego” realizując cel inwestycyjny poprzez dążenie do osiągnięcia stopy zwrotu równej stopie zwrotu z indeksu Treasury BondSpot Poland (TBSP), jednakże subfundusz nie odzwierciedla składu tego indeksu”. Podstawowym składnikiem lokat portfela subfunduszu są instrumenty dłużne i instrumenty rynku pieniężnego. Subfundusz może również zawierać umowy mające za przedmiot instrumenty pochodne.
Według prospektu „dopuszczalna jest modyfikacja składu aktywów subfunduszu, która będzie zgodna z odpowiednimi limitami i ograniczeniami inwestycyjnymi subfunduszu, jednak spowoduje brak osiągnięcia stopy zwrotu równej stopie zwrotu z indeksu. To z kolei może spowodować, że stopa zwrotu subfunduszu będzie się różnić od stopy zwrotu indeksu”.
Ponadto w prospekcie stwierdzono, że „zarządzający subfunduszem będzie dążył do osiągnięcia stopy zwrotu równej stopie zwrotu z indeksu poprzez dokonywanie bezpośrednich inwestycji w papiery wartościowe wchodzące w skład indeksu jak również poprzez wykorzystanie instrumentów pochodnych. W związku z powyższym może występować błąd odwzorowania, czyli zmienność różnicy pomiędzy stopą zwrotu z subfunduszu i stopą zwrotu z indeksu. Błąd odwzorowania może się zmieniać w trakcie funkcjonowania subfunduszu i jest uzależniony od wielu czynników, które mogą wpływać na niego zarówno pozytywnie jak i negatywnie. Na błąd odwzorowania mogą mieć w szczególności wpływ następujące czynniki: opłata za zarządzanie subfunduszem, koszty działalności subfunduszu, w tym koszty transakcyjne, zmiana składu indeksu przez jego administratora, dywidendy wypłacane przez emitentów, których papiery wartościowe wchodzą w skład indeksu, a także napływy i odpływy aktywów z subfunduszu”.
Maksymalna stawka wynagrodzenia stałego za zarządzanie subfunduszem wynosi 1,0% w skali roku (dla jednostek kategorii A, B i C), 0,95% (dla jednostek kategorii A2), 0,75% (dla jednostek kategorii A1, B1 i C1), 0,7% (dla jednostek kategorii A3), 0,6% (dla jednostek kategorii E, F, G, H i J) oraz 0% (dla jednostek kategorii I). Maksymalna opłata za nabycie jednostek uczestnictwa kategorii A, A1, A2, A3 i E została ustalona na poziomie 1,5% oraz 0,75% dla jednostek kategorii C i C1 (i tyle samo przy ich odkupieniu). Profil ryzyka subfunduszu wynosi 3 (w skali od 1 do 7). Rekomendowany minimalny czas inwestycji to 2 lata.
Według zapisu w prospekcie „subfundusz przeznaczony jest dla inwestorów, którzy:
-
chcą za pośrednictwem tzw. funduszu indeksowego inwestować w szczególności w obligacje rządowe, bony skarbowe oraz obligacje przedsiębiorstw,
-
planują inwestować średnioterminowo,
-
akceptują poziom ryzyka związany z portfelem subfunduszu składającym się z instrumentów, o których mowa w punkcie pierwszym,
-
liczą się z możliwością nieznacznych wahań wartości jednostki uczestnictwa (szczególnie w horyzoncie krótkookresowym),
-
zapoznali się i akceptują opłaty manipulacyjne za nabycie i/lub odkupienie jednostek uczestnictwa subfunduszu, wysokość wynagrodzenia za zarządzanie oraz koszty subfunduszu”.
PKO Obligacji Rynku Polskiego jest drugim funduszem indeksowym posiadającym eskpozycję na rynek krajowych instrumentów skarbowych – zbliżoną politykę inwestycyjną (dążenie do odwzorowywania stopy zwrotu indeksu Treasury BondSpot Poland) prowadzi także subfundusz inPZU Obligacje Polskie zarządzany przez TFI PZU.
Loading ...
Wpis jeszcze nie ma komentarzy.